Sonunda bloğumun başına geçebildim.Bu hafta okadar yoğun bir haftaydı ki bi ara yeter diye bağırmak geldi içimden.Bu yoğunlık içerisinde bide kumbağ gezimiz çıktı.Kumbağ duyduğum anda hayır demek gibi bişey gelmedi içimden.Tabi bizede böylece Kumbağ yolu gözükmüş oldu.
Kumbağ doğduğum büyüdğüm yer.Hani derler ya doğdun yer değil doyduğun yer diye ama benim için ikisi de aynı.Kumbağ benim için farklı.Neyse sabah erkenden çıktık yola.İstanbulun o ağır trafiği bittikten sonra o bomboş yollar sanki bitek bize özel gibi gittik.En güzeli de Tekirdağ'ın çamlık tepesini görmek.İşte onu görünce anlıyorum ki geldik artık.
Annemler de büyük bi sabırsızlık bizi bekliyordu.Annem birde sabah kahvaltısına bir çiğ börek yapmış ki yemeğe doyamadık.Tabi fotoğraf makinam yanımda olmadığı için maalesef fotoğraf çekemedim ama en yakn zaman da burda yayınlayacağım.İşte 4 saatlikte olsa kumbağ güzeldi....
Ne güzel anne sevgisiyle hazırlanan o değerli sofrada baba ocağında olmak çok şanslısınız yazınızı okuyunca özendim ve duygulandım.Bizde o güzel günleri çok yaşamıştık ama şimdi öyle özlüyorumki? Çok şanslısınız bunu sık yapın kaybedince değerini daha iyi anlıyoruz.
YanıtlaSilAnne Baba demeyi bile özledim.
Sevgilerimle...
Evet çok haklısınız.Sizi üzdüysem kusura bakmayın
YanıtlaSil